5. Co mam zrobić z twoją istotą, która przylgnęła do mojej?

  Narzuciłem na siebie T-shirt i dresowe spodnie. Wyszedłem ze swojego pokoju z olbrzymimi kacami. Szczególnie tym moralnym... W domu wydawało się być pusto, ale przez drzwi tarasowe zauważyłem Igę. Nie była sama. Z Bonnie. Siedziała na leżaku z podkulonymi kolanami pod brodą, a jej przyjaciółka siedziała obok. Rozmawiały. Nie musiałem nawet próbować podsłuchiwać, bo wiedziałem o czym mogły mówić. Obie trzymały w dłoniach kubki. Oddaliłem się od okna, drapiąc się po głowie, w której miałem ogromny bałagan. Wszedłem do kuchni i nastawiłem wodę na gaz, po czym przygotowałem swój zielony kubek.

 W tym momencie usłyszałem otwierające się frontowe drzwi. Zobaczyłem swojego brata, który w momencie wkroczenia do kuchni, zaczął ziewać.

   - Co ty w nocy robiłeś? - zapytałem, próbując na niego nie patrzeć. Czułem się jak ostatni kretyn. Jak ja teraz spojrzą bratu w oczy?!

   - Siedziałem do późna z Andreasem, a później nawet nie wiem kiedy zasnąłem.

   - I zapewne nie słyszałeś, że w nocy była burza? - mruknąłem, a ten wyciągając dodatkowy kubek z szuflady, zastygł.

   - Cholera - mruknął, kładąc go obok mojego. - Iga... - zaczął niepewnie.

   - Siedziałem z nią. Opowiedziała mi o swoich rodzicach - powiedziałem.

   - Znów nawaliłem - westchnął, przesuwając otwartą dłonią po twarzy.

   - Nie zaprzeczę. Thiago, mówiłem już. Nie powinienem się wtrącać, ale zdecyduj się i wybierz: pomaganie Julii czy bycie z Igą? To i to razem się ze sobą będzie kłócić - powiedziałem z wyrzutem. Nie chcę się mieszać? Zaprzeczam sam sobie. Już się wmieszałem...

   - Rafa, ja to wiem, ale może jest wyjście z tego, bo w końcu przyjaźnię się z Julią.

   - A Iga?

   - Z Igą jestem i to był mój świadomy wybór - odpowiedział, a wtedy czajnik zaczął świszczeć, więc zacząłem przygotowywać kawę. - Dzięki za to, że tutaj byłeś. Jesteś najlepszym bratem - uśmiechnął się do mnie, zabrał swoją kawę i ruszył na taras. Tak, jestem zajebistym bratem... Przespałem się z jego dziewczyną, a teraz jeszcze prawię mu kazania! Zabrałem swoją kawę i pokierowałem się za nim.

  Usiadł obok Igi, niepewnie na nią spoglądając, a ta lekko się do niego uśmiechnęła, co on uznał za pozwolenie i ucałował ją w policzek. Usiadłem obok Bonnie, która posłała mi spojrzenie. Nie wiem jak je określić. Współczucie? Żal? Spojrzałem też na Igę. Kątem oka patrzyła na mnie, ale od razu odwróciła wzrok. To wszystko było zaplątane... Jedno jest pewne. Powinniśmy o tym porozmawiać i sobie wyjaśnić.

   - Możemy porozmawiać? - szepnął do niej, a ona skinęła głową. Oboje wstali i skierowali się do domu.

   - Ty też powinieneś z nią porozmawiać - mruknęła dziewczyna i upiła łyk swojej kawy.

   - Tak, wiem o tym - skinąłem głową.

   - To teraz trochę trudna sytuacja, jak jeszcze ona ci się podoba - mówiła Bonnie, a ja spojrzałem na nią pytająco. - No co? Deulo się wygadał!

   - On ma za długi jęzor! - przejechałem dłonią po twarzy.

   - Ale ja go nie mam. Iga na razie nic o tym nie wie - dodała. - Ustalcie coś. I moim zdaniem dobrze by było, gdyby Thiago o niczym na razie się nie dowiedział.

   - Racja. Wybuchłaby pomiędzy nami wtedy wielka wojna - pokręciłem głową i spojrzałem w stronę szklanych drzwi tarasowych. Obejmowali się wtedy. I co ja sobie miałem robić zbędnych nadziei? Że zaraz przyleci i tak przytuli się do mnie? Chyba tylko w moich snach... 

  Następnego dnia Thiago zgodził się odwieźć naszą młodszą siostrę do jej znajomych, więc ja zostałem w domu sam z Igą. Znów. To miała byś ta okazja do rozmowy.

  Siedziałem w kuchni, przy wysepce ze swoim telefonem, przeglądając Twittera i Instagram. Usłyszałem, że ktoś wchodzi do domu. To Iga wróciła z zakupów.

   - Cześć - mruknęła cicho, mijając mnie. Postawiła siatki na szafce i zaczęła je rozpakowywać.

   - Hej - odparłem, wkładając telefon do kieszeni.

   - Thiago pojechał z Thaisą? - zapytała, chowając produkty do lodówki.

   - Tak - skinąłem głową. - Iga... - zacząłem niepewnie.

   - Wiem, musimy porozmawiać - westchnęła i w końcu na mnie spojrzała. Oparła łokcie o wysepkę, centralnie naprzeciw mnie. - To co... - zaczęła. - Nawet nie wiem co mam powiedzieć - jęknęła i odgarnęła swoje włosy z czoła.

   - Że mamy o tym zapomnieć? - spojrzałem na nią. Nie chciałem nic psuć, ale w duchu sam przeczyłem temu co zaproponowałem. Ona również uniosła wzrok, wbijając go we mnie.

   - Tak, chyba tak... - skinęła głową. - I Thiago o niczym się nie dowie.

   - Oczywiste.

   - I nie chcę by coś się zmieniło, bo przyjaźnimy się, prawda?

   - Racja - odparłem. Czułem się cholernie dziwnie, sam nie wiedziałem dlaczego.  

   - To było pod wpływem impulsu, wina, nic nie znaczyło... - mówiła lekko zdenerwowana. - Wiesz o co chodzi... - westchnęła. 

   - Spokojnie, Iga - skinąłem głową. - Wszystko jest w porządku - zapewniałem. 

   - To dobrze - odpowiedziała niepewnie i wtedy usłyszeliśmy dzwonek do drzwi. Dziewczyna ruszyła by otworzyć, a po chwili usłyszałem radosny głos mojego ojca, który witał się z Polką. 

   - Witam synka - zawołał, pojawiając się obok. Uścisnęliśmy sobie dłonie, po czym on usiadł na krzesełku obok mnie. Iga wtedy wróciła do rozpakowywania ostatniej reklamówki. - Mam dobrą wiadomość! W końcu będziecie mogli z Thiago pozbyć się tego darmozjada - zaśmiał się do Igi. 

   - Ej! Wcale nie jestem darmozjadem! Płacę za siebie! - oburzyłem się. 

   - Rafael wcale nie przeszkadza - uśmiechnęła się lekko. 

   - Tak czy siak ekipa dziś powinna skończyć zabawę w twoim mieszkaniu, więc jutro lub pojutrze możesz tam wrócić - spojrzał na mnie.

   - Dzięki - skinąłem głową. 

   - I żeby mi to było ostatni raz - pogroził mi palcem. 

   - A to pewnie ja sam sobie zalewam mieszkanie od góry - przewróciłem oczami, a Iga cicho się zaśmiała. 

   - Ty czy nie ty, ale remont wtedy trzeba zrobić - westchnął ojciec i sięgnął po mój kubek z kawą. Spojrzałem na niego karcąco, ale ten oczywiście nic sobie z tego nie zrobił. - Zapomniałem, że nie słodzisz - skrzywił się i odstawił z powrotem, a ja przejechałem dłonią po twarzy. Istna karuzela. Pod każdym względem. 

  Minęło kilka dni. Kilka spokojnych dni. Ja wróciłem do swojego mieszkania, a dzień później już mogłem zrobić opieprz właścicielowi mieszkania powyżej, który wrócił ze swoich wakacji. Normalnie, gość sobie nic z tego nie zrobił, nawet gdy odwiedził go poirytowany gospodarz budynku. 

 Musiałem przyznać, że zaczynałem być dumny ze swojego brata, bo się uspokoił. To znaczy już nie latał na każdy telefon do Blondyny, a spędzał czas z Igą. Dumny... Do czasu gdy się nie dowiedziałem o tym, że to było spowodowane tym, że Julia wyjechała na te kilka dni do swoich dziadków... Jeżeli już mowa o moim starszym bracie to warto wspomnieć o tym, że media coraz bardziej rozgłaszają informacje o jego transferze. Chłopak chce grać, a w drużynie u Vilanovy nie dostaje tyle szans, a bardzo chciałby wystąpić u Del Bosque na Mistrzostwach. Na okładkach gazet już montują głowę Thiago w koszulkach Manchesteru United, Bayernu Monachium i nawet pojawiła się informacja o zainteresowaniu Królewskich moim bratem. Jednak my wiedzieliśmy, że na biurku w sypialni Thiago leży jedna koperta z jednym herbem. Ta decyzja należała do niego, ale do tego przekonał go ojciec, Pere - jego agent oraz jego starszy brat, czyli nasz były trener, a teraźniejszy szkoleniowiec klubu z Bawarii. Sam jeszcze nie wiem jak to będzie ze mną. Mam przed sobą przedłużenie kontraktu lub... No właśnie. Jednak wolałbym go przedłużyć. 

  Jednego wieczoru siedziałem sobie w mieszkaniu razem z Gerardem, pijąc piwo i oglądając rozgrywki piłki plażowej. Kolejny, którego przyszłość klubie nie jest pewna. Z resztą jak każdego młodzika... Dobrze jest być na miejscu takiego Leo, Xaviego, Andresa czy nawet Sergio. Mają zagwarantowane swoje miejsce, koniec i kropka. W sumie to zawsze z nami może się okazać tak jak z Pique, Albą czy Fabregasem. Wypożyczenie lub wykup, by wrócić po kilku latach z nowymi doświadczeniami. W końcu taki Cesc w Arsenalu był nawet kapitanem!

   - Czyli dasz sobie ją porwać do Niemiec? - nagle wypalił Deulo, a ja dziwnie na niego spojrzałem. 

   - Porwać? Jeżeli chodzi ci o Igę, to nie wiem czy wiesz, ale ona jest z Thiago i to chyba jasne, że z nim tam pojedzie. 

   - No, ale ona ci się podoba - zaśmiał się. - W końcu to tą noc razem spędziliście. Stary, ona nie jest ci obojętna! 

   - Wcale nie - zmarszczyłem czoło, spuszczając wzrok. W tym momencie czułem się jak piętnaście lat temu, stojąc przed mamą lub tatą, gdy zmajstrowaliśmy coś z Thiago i nie chcieliśmy się do tego przyznać...

   - Jasne - mruknął chłopak. - Najgorsze jest to, że Bonnie i Iga są przyjaciółkami! Bon przez to nic mi nie chce powiedzieć! 

   - A co cię to tak interesuje? 

   - A ciebie nie? Chłopie, Iga na pewno wygadała się swojej najlepszej przyjaciółce, który Alcantara, według niej jest lepszy w łóżku. Nie każda ma taki zaszczyt by wypróbować was obu - szczerzył się jak głupi, a ja uderzyłem się z otwartej dłoni w czoło.

   - Iga jest szczęśliwa z Thiago, więc co ja mam do tego? - mruknąłem. 

   - Jesteś pewny czy jest taka szczęśliwa? - uniósł brew. 

   - A nie? Chyba wtedy by z nim nie była, prawda? - pokręciłem głową i upiłem trochę piwa. Gerard mi przytaknął i wbił wzrok w ekran telewizora. Chyba... Ona sama wie co się dzieje w jej głowie i co jest dla niej najlepsze. Jest z Thiago, bo zapewne go kocha i tyle. Krótka piłka. Wszystko ustalone.

***

Rafinha wraca, Rafinha wraca, Rafinha wraca, Rafinha wraca, Rafinha wraca aaaaaaaaaaa, a Wiola (w sensie ja) piszczy, drze się, skacze, zaprzestaje nauki chemii na jutrzejszy sprawdzian i w ogóle jest cała w euforii!  

 Rafa wraca, Deulo wraca, Luis praktycznie też wraca, ale witamy w naszych skromnych progach Marca Ter Stegena! Sacristan nadal będzie prowadził rezerwy, a Messi ma podpisać nowy kontakt! No tylko, że Pinto nie przedłuża ;c Kto następny? Kto przyjdzie, a kto odejdzie? Oto jest pytanie!