1. Moi przyjaciele mówią, bym o tobie zapomniał.

 Nie pytałem o pozwolenie brata, czy mogę zamieszkać u niego. Po prostu to zrobiłem i poinformowałem o wszystkim po fakcie. Miałem zapasowe klucze, więc i tak do środka wszedłem bez trudu. Zająłem gościnny pokój i rozgościłem się w jego milutkim gniazdku. Na początku trochę pomruczał, ale Iga go jakoś udobruchała. Czyli praktycznie to jej zawdzięczam, to że się u nich zatrzymałem. Złota dziewczyna. 

   - Nie no, ten twój braciszek to ładnie się tu urządził. - Gerard zacierał ręce, krążąc po salonie. - A w szczególności to można mu dziewczyny pozazdrościć. - wyszczerzył się, łapiąc za ramkę z ich wspólnym zdjęciem. - Można by się z taką zabawić.

   - Zostaw! - zabrałem mu ramkę i odstawiłem na miejsce. - To laska mojego brata! - podałem mu piwo i usiadłem na kanapie, łapiąc za pilot do telewizora. 

   - Ale przyznaj, że ci się podoba. - wyszczerzył się, siadając obok. 

   - Jest ładna i ma wszystko w głowie poukładane. - włączyłem kanał z meczem. - Ale nadal to dziewczyna Thiago. - dodałem. 

   - To daj znać kiedy zerwą, to się koło niej zakręcę. - palnął. - No leć! - krzyknął do piłkarza na boisku po drugiej stronie ekranu. - Jak mogłeś tego nie strzelić?! - przeżywał. 

   - Czemu, może akurat im się uda? Lubimy ją, nie to co Julię. - powiedziałem, upijając łyk piwa. 

   - Tamta była jakaś taka nieudana. - skrzywił się. - Ale ta jest fajna! Stary, jeżeli powiesz, że cię nie pociąga to będę miał szczere podejrzenia, że z twoją męskością jest coś nie tak! - dodał, patrząc na mnie. Nie ma to jak wspaniałomyślność Deulo! 

   - Spadaj, co?! Wszystko ze mną jest w porządku! 

   - To jak, staje ci w jej obecności? - śmiał się. 

   - Spieprzaj! Iga jest z Thiago!

   - No pytam. To staje ci czy nie? - drążył, śmiejąc się. 

   - Jesteś pojebany. - mruknąłem.

   - Czyli rozumiem, że chce stawać, ale nie chcesz się skompromitować i się powstrzymujesz?! - wybuchnął śmiechem. 

   - Ty lepiej patrz na ten mecz, okay? - pokręciłem głową. Gerard był dobrym przyjacielem, ale przyznaję, tak jak na przykład teraz, czasem mu odwalało.

  Siedziałem z tatą w kuchni, w domu mojego brata i rozpisywaliśmy na kartce to, co trzeba było wyremontować w moim mieszkaniu po odgórnej powodzi. Nagle usłyszeliśmy dźwięk otwierających się drzwi i do domu weszli Iga z Thiago.

   - A wy nie mieliście być pojutrze? - zdziwił się ojciec. 

   - Zatęskniliśmy za domem. - uśmiechnął się Thiago i podszedł do lodówki i wyjął dzbanek z sokiem.

   - Raczej za kimś innym. - szepnęła szatynka, opierając się o blat szafki kuchennej tuż obok mnie. Najwyraźniej z czegoś nie była zadowolona. 

   - Słyszeliście o rodzicach Julii? - wypalił nagle mój starszy brat. 

   - Vigas? Nie, a co się stało? - zapytał Mazinho.

   - Mieli wypadek i... Nie żyją. - powiedział ciszej. - Julia jest załamana. - i tu cię mam braciszku! Iga jest zazdrosna, bo pewnie ciągle było gadane o współczuciu dla swojej byłej! Z resztą, kto by nie był zazdrosny? Thiago zerwał z Julią właśnie dla Igi, trzy miesiące temu. Tamta niby to wielce przeżywała i tak dalej, w co wcale nie wierzę. Podobno już jest dużo lepiej i się z tym pogodziła. I bardzo dobrze!

   - Nie mów tylko, że wróciliście wcześniej by iść na pogrzeb? - przewróciłem oczami i spojrzałem na brata.

   - On idzie, ja zostaje. - mruknęła dziewczyna i odeszła do ich sypialni. To na kilometr było widać, że była smutna, a może nawet i trochę podenerwowana.

   - Jest taka od wiadomości o tym wypadku. - szepną Thiago i upił trochę soku.

   - Dziwisz się? Przerwałeś wspólne wakacje żeby wrócić i spotkać się ze swoją byłą. - odezwał się Mazinho, patrząc badawczo na swojego starszego syna.

   - Ja przecież chcę iść tylko na pogrzeb jej rodziców. Może faktycznie wymienię z nią kilka słów, ale to nic więcej. Jestem z nią, a nie z Julią. - odparł z wyrzutem.

   - Tak czy siak, powinieneś teraz do niej iść i jej to powiedzieć. Kobieta powinna być pewna uczuć faceta.

- Rafa, od kiedy ty jesteś taki mądry w temacie, stosunki damsko-męskie? - zaśmiał się Thiago i poklepał mnie po plecach.

   - Wczoraj do późna oglądałem jakieś tasiemce. - wymyśliłem na poczekaniu. Gdy zobaczyłem jej smutną minę, tak samo przyszło mi to do głowy i raczej to jest najprawdziwsza prawda. Faktycznie, poszedł za nią, a ja odprowadziłem go wzrokiem.

   - Ej mądralo! - ojciec pomachał mi dłonią przed oczami. - Musimy to skończyć. - wskazał na rozpiskę do remontu.

   - A tak, tak. - zorientowałem i spojrzałem na kartkę, choć w myślach byłem całkiem gdzie indziej.

Niby ze sobą rozmawiali, wyjaśnili, a gdy później wyszli, mało które się odzywało. Nie ma to jak kłótnia o byłą dziewczynę... Gdy tata już poszedł, a tamci ułożyli się wygodnie, wtuleni w siebie przed telewizorem, dostałem propozycję od Deulo, by wyjść do jakiegoś klubu. Zgodziłem się od razu, bo jakoś nie chciałem przerywać sielanki tamtym zakochanym.

   - Aha i wrócili specjalnie na ten pogrzeb? - mój przyjaciel trawił to, co właśnie mu powiedziałem.

   - On idzie, ona nie. - powiedziałem, upijając łyk swojego drinka.

   - I się jej nie dziwie... - stwierdził. - No, ale to tylko pogrzeb, nie? Pójdzie, zmówi paciorek i do niej wróci. - wzruszył ramionami.

   - No niby prawda...

   - Stary, za bardzo się nimi przejmujesz. - poklepał mnie po plecach. - Ej, a może ona faktycznie tobie...

   - Przestań! Przerwałem mu. Laska mojego brata, pamiętaj! Tylko i wyłącznie! - mówiłem.

   - Dobra, nie spinaj tak. - zaśmiał się. - Ej, te dwie laski na dwunastej ciągle się tu na nas patrzą. - pochylił głowę i powiedział, zacierając dłonie. Po chwili spojrzał na nie i im pomachał z szerokim uśmiechem. - Stary, idą tu, idą! - wbił zęby w swoją zaciśniętą pięść. Ja jedynie się zaśmiałem. - Pamiętaj, biorę tą długonogą blondynkę. - powiedział, odwracając się, by powitać dziewczyny.  

   - Jasne. - pokręciłem głową. Wtedy obok nas pojawiły się dwie dziewczyny, wspominana długonoga blondynka i jej koleżanka, brunetka z jasną cerą. 

   - Hej, możemy się dołączyć? - uśmiechnęła się blondynka.

   - Oczywiście! Wy samotne, my samotni, jakoś się dogadamy! - wyszczerzył się Hiszpan. - Jestem Gerard, a to mój przyjaciel Rafael. - wskazał na mnie. Skinąłem głową z lekkim uśmiechem. 

   - Ja jestem Sori, a to Blanca. - przedstawiła ta, którą upatrzył sobie Deulo. Dziewczyny usiadły obok nas, Sori obok Gerarda, a Blanca obok mnie. Tamci od razu zaczęli rozmawiać, a u nas trwała dziwna cisza. Upiłem kolejny łyk drinka i w końcu postanowiłem się odezwać. 

   - Jak się bawisz? 

   - W porządku, a ty? - uśmiechnęła się. 

   - Też. - i znów cisza. - Może coś powiesz o sobie? Czym się interesujesz? 

   - Co lubię? Hmmm... Zakupy, wypady do kosmetyczki... - od razy się uśmiechnęła i zaczęła wymieniać typowo babskie rzeczy i czynności. Kolejna pusta laska, których mam już po woli dość! - A ty? - zapytała na końcu. 

   - Ja gram w piłkę. - uśmiechnąłem się przez zęby. 

   - Tak? Świetnie! Uwielbiam piłkarzy. 

   - Serio? A znasz jakichś? - zapytałem z nadzieją. 

   - Emmmm... - zamyśliła się. - Ronaldo? - wypaliła.

   - A stąd? Z Barcelony? - patrzyłem na nią przynudzony. 

   - Chyba tylko Pique. - powiedziała i westchnęła, a ja miałem ochotę przywalić głową w blat baru. Oj mało na świecie jest dziewczyn, które znają się na piłce, oj mało! Lecą tylko na wygląd faceta i jaki jest wysportowany. Thiago miał szczęście! Iga uwielbiała nożną i znała się na niej!

 Minęło sporo czasu. Gerard ciągle flirtował z blondyną, a ja siedziałem przy barze z głową opartą na dłoni i piłem alkohol, słuchając fascynujących opowiadań z wyprzedaży. Musiałem tu siedzieć, bo obiecałem Deulofeu, że na niego zaczekam. Byłem zmęczony, pijany i chciało mi się spać. Już zamykały mi się oczy, gdy słyszałem, że cena najpiękniejszej sukienku w sklepie obniżono o 50%, kiedy poczułem na ramieniu dłoń przyjaciela. 

   - Słuchajcie, przenosimy się z imprezą do mojego mieszkania. - wyszczerzył się Gerard. - Nasza czwórka. - spojrzałem na niego, przymrożonymi oczami i tylko skinąłem głową. Nie miałem siły na nic. Jakoś wsiadłem na przednie miejsce w taksówce i później wysiadłem przy apartamentowcu Deulo. Przyjaciel pomógł mi wejść po schodach do jego mieszkania, a później podtrzymała mnie Blanca. Gdy tylko przekroczyliśmy próg, blondyn z Sori od razu zajęli się sobą, przepadając za drzwiami jego sypialni. Ja natomiast wszedłem do dużego pokoju i rzuciłem się na kanapę. Chciałem zasnąć i najlepiej przespać jutrzejszego kaca. Po chwili poczułem, że ktoś obok mnie się kładzie i zaczyna rozpinać guziki w mojej koszuli i złożony pocałunek na moim torsie. Coś jest nie tak! Otworzyłem oczy i zobaczyłem Blancę.

   - Co ty robisz? - zapytałem, ale ona zatkała mi usta swoimi. Odepchnąłem ją. Spojrzała na mnie, wycedziła kilka przekleństw i wybiegła z mieszkania. Brzydka nie była, ale po prostu nie miałem siły na nic. Poza tym, miałbym rano też kaca moralnego. Ile ona mogła mieć? 17 lat? A do klubu weszła z podrabianym dowodem. Potem by się jeszcze uczepiła i męczyła. Przewróciłem się na drugi bok i zamknąłem oczy.

***

Stwierdzam, że bardzo, bardzo lubię to opowiadanie! 

#RIPTito Będziemy pamiętać!